روز عباس باب الحوائج و آرزوی روز فرحت ما...

آی خانوم اکبری روضه میخواند...

در داغترین لحظه غوغای اشکها میگوید: حاجت نگرفته نری ها... اون حاجت مهمت رو نیت کن...

و من غرق خیال می شوم...

کنار خیابان ایستادم...

ایستادنم کمی مشکل است... بار سنگینی در آغوش دارم!

بچه ها می دوند و شیرینی میگیرند...

بوی گل و گلاب و اسپند....

سر بلند میکنم برای شکر...

زنی را میبینم که از طعنه زنندگان بود

در درگاهی پنجره گوشه پرده را به انگشت کنار زده و با بهت و خجلت نگاه میکند...

لبخند میزنم و میگویم:

دیدی بالاخره آقای ما هم آمد...

و هذا یوم فرحت به آل الله

برجعت الحسین علیه السلام

آی اون روز آوارگی ام به در خونه این آقا و آن آقا و این بانو و آن بی بی، تماشایی است

همانگونه که امروز در به در و آواره روضه هاشونم...

الهی بحق حسین

بحق جده

بحق ابیه و امه

بحق اخیه و اولاده

بحق اخته و اخیه عباس

و بحق شیعته و موالیه

اشف صدرهم و صدرنا بظهور و بحضور الحجه

آمین