فی کُرُباتِ العَظیمه!!!

خدایا

یه کَرب عظیمم اداره است و ما فیها...

که خودت آگاهی از آن

یه کَرب عظیمم دانشگاهه و پایان نامه و ما بقی ها...

که خودت بصیر و بینایی به آن

یه کَرب عظیمم درد و بیماری و ناخوشیهاست...

که خودت داناترینی به احوال من

خدایا از اینها جز به سوی تو چه راه نجاتی است؟

که اللهم انت ثقتی فی کل کرب

پ.ن استغفاری: خدایا اینها برای من کوچک و ضعیف، عظیمند

وَ اِلا که کُلُ شیءٍ خاضعٌ لِعظمتک

الهی... بحق الحسین الشهید بِأرض کرب و بلا... نگاهی و نجاتی

خیلی هیجان انگیزه! فِکر کن به بچه ات بگی شیش صبح رفتم اداره یک برگشتم، کولرم نداشتیم!

بعدها به بچه هامون میگیم که چه مملکت شُخمی داشتیم

و در چه شرایطی کار و زندگی کردیم

و جوونی رو سوزوندیم رفت

البته اگه آینده و بچه ای باشه!

winter is coming to stay for whole year

تابستون
تو یه زمانی محبوب ترین فصل سال من بودی
اما حالا خیلی گ.o.ه شدی
خیلی بد
درست عین بقیه

زندگی چنگ زده به صندوقچه داراییهام
و هرچی که محبوب و باارزشه
به یغما برده

از کی همه چی اینقدر منفور و بی ارزش شد؟


شبای پیش که تو تب میسوختم و در حالتی خلسه وار بین هوشیاری دردآلود و خاموشی مرگ آگین دست و پا میزدم
به خودم گفتم: به یه چی فکر کن که حالتو خوب کنه
یکی که دوسش داری به لحظه هاتون
سفرهای قشنگی که رفتی   به خاطراتشون
چیزای خوبی که تجربه کردی    به حس و حالشون
روزای خوبی که داشتی     به شادی شون

ولی هرچی فکر کردم چیزی یادم نیومد
یعنی اومد... ولی حالمو خوب نکرد!

حتی خواستم به ته ته آرزوهام فکر کنم
به روزای خوش دنیا
به آرامش موندگار بهشت
به لبهای صورتی و تفی نوزادی که تو بغلم میخنده...
به خوابهام
رویاهام

اما....
دردناکه که بگم... اونام حالمو خوب نکرد :(((

آره اینجوریاست که winter ما هم is coming...
نشون به اون نشون که وسط چله تابستون سرما خوردیم خفن
و تیشه عزراییل گیر کرده به لبه لباسمون
و هر روز به زیارت دکاتر موحترم مشرف میشیم
که به خرید ایزی لایف فکر میکنیم
به تنهایی مردن
و شاید به اینکه...winter can not stay for ever