می روم...

 

این روزها در ذهن آشوب‌زده‌ام، این کلام می‌پیچد: اینک شما و وحشت دنیایِ بی علی ^{علیه السلام}

کاش من نیز، همچون جدّم، سربلند از این رفتن باشم

و آزاد و رستگار از دنیایِ این ثقیفه‌ای مسلکان

 

ای پدر آسمانی من

یا علی جان

ای بوتراب

یا امیرالمومنین

یارِ زهرایِ رسول

دست دخترک شکسته از قدر ناشناسی‌هایت را بگیر

و فُکَّ الباب...

یا قاهر العدو     یا والیَ الولی     یا مظهرالعجائب و یا مرتضی علی