منوچم دوماد شد!
دیروز صبح که رفتم ته مونده سفره رو برای اردکا و منوچ بریزم (سفره صبحانه زیارت عاشورا) دیدم یه گربه ناز کوچولوی خوشگل، میومیو می کنه.
از هم اتاقی پرسیدم: کیه؟
گفت: زن منوچ
تو دلم گفتم: حیف نی؟ ب این خوشگلی و جوونی بشه زن اون منوچ خل وضع سیاه و زشت و ناقص!
بعد یاد خیلیا افتادم که هیچ تناسب ظاهری و باطنی با هم ندارند و زوج هَمَند!
حالا که اونا میتونن با همه زشتی و خل وضعی و سیاه سوختگیت، یکی عین حوری بهشتی داشته باشن، چرا منوچ نتونه!
جواب خودمو دادم که: وقتی پای عشق وسط باشه، هیچی حیف و میل نیست...
میدونم که چِرت گفتم...
جواب اصلی همون پیشونی منو کجا میشونیه!