ای امان از خرداد پر حادثه

اینو بخونید _کلیک

دوباره امسال تکرار شد!

برای سمیرا

پُر از انرژیه

خوش بین به زندگی

واقع بین به سختیها

از هر چیزی لذت می بُرد

خودِ خودش بود

بی شیله پیله

ساده

شاد

مهربون

امیدوار

پرتلاش

نجیب

قدردان

آسون گیر

اگه بخوام خوبیهاشو بشمرم، تا ته این پست کم میارم

با اینکه ندیدمش (از نزدیک)

و با اینکه ارتباطمون به این وبلاگ نویسیها خلاصه می شد

اما هر وقت میخوندمش خوشحالیش به منم سرایت می کرد

تا اینکه آخرین پستهاش بوی غم گرفت

بویِ نایِ ناامیدی

بویِ خستگی

 

توی دلم گفتم: ازدواج تو رو هم افسرده کرد جانم؟

ولی باز ته مَه های خیالم امیدوارم که خوش حال باشه

 

مدتیه نیستی سمیرای من؟ باز کجا بی خبر خونه تو عوض کردی و آدرس ندادی؟

دعای خیرم با توست

شکوهِ یک گندمزار

 

خب خیلیهاتون احتمالاً بدونید که من از اداره محل کارم تقریباً بیزارم

یعنی خیلی اذیت میشم بابت وقایع این اداره

ولی به قول معروف چاره چیه، باید ساخت

بعضی وقتها برای اینکه خودمو آروم کنم می‌شینم و خوبیهای اطرافمو میشمُرم

حالا اندر مزایای این اداره یکیش اینه که مکانِ فیزیکی اداره مون در بَرّ و بیابونهاست

درسته از امکانات دوریم و بعضاً به خاطر همین دوری دچار زحمت میشیم

اما حُسنش در اینه که از آرامش و هوای خوب بیشتری برخورداریم

و اینکه...

اطرافمون پُره از باغات و زمینهای کشاورزی

که در چهار فصل سال، مناظر زیبایی دارند

و حس خوب رویش گیاهانی که از ابتدا تا انتها شاهدش هستیم

 

 

یکی از این زمینها، یه گندمزار بزرگه که هر صبح از کنارش رد میشیم و من غرقِ زیبایی و شکوهش میشَم

فکر کن از وقتی که زمین خالی و شخم خورده است... تا وقتی دونه می پاشَن و کلاغها توش عروسی می گیرن!

تا دونه ها سبز میشند و جوونه هاشون سَرَک می کشند

تا قداشون بلند میشه و خوشه می بندند...

تا هر روز می بینی که رنگشون عوض میشه و برشته تر و طلایی تر می شَن...

همه ی اینها رو تو شاهد هستی و در این معجزه طبیعت شریکی

اینها رو نوشتم تا یادم نره اداره مون، خوبیهایی هم داره

که من اگه بخوام ناشُکر باشم، فراموششون می کنم!

 

خدایا به هرچی دادی شُکر

و به هرچی مدبرانه ندادی شُکر

 

 

شعر این عکس از خانم رزیتا نعمتی است، البته با اندکی تغییر

 

بوی نمِ دل

دلم نم کشیده آقا!

اینو حتی تو خوابهای دیگران هم میشه دید...

فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ

قُربانَت گـَردُم
تو که به احوال من آگاهی. چیزیو نمی‌تونم اَزَت پنهان کنم، پس این فرار از روزه های مصلحتی رو بر من ببخش.
و چون بندگان خوب و روزه دار درگاهت میزبان این ضعیف بیمار هم باش
خدایا... به همه اونهایی که دلشون با روزه داری و اطاعت فرامین توست و تنشون همراهی نمیکنه سلامتی عطا فرما
یا محب التوابین