یه پرنسس فضول

آدم تو کارگزینی کار کنه، چه چیزا که نمی بینه.

اومده اتاقم و یه عالمه شناسنامه گذاشته رو میزم، مال خودش و اهالی خونه شون.

ماشاءالله پدر مادرش در امر تولید نسل بسیار فعال بودند. کارخونه تولیدیشون سال 46 شروع به کار کرده و خاتمه اش سال 65 بوده. در این 19 سال، ده تا بچه تحویل جامعه دادند، به عبارتی هر دو سال یه دونه، اون آخرا سرعت رو بردند بالا، سالی یه دونه... 4 تاش پسر و 6 تاش دختر، همه هم زنده موندند! (نمیدونم شاید پِرتی و موتی هم داشتند که عمرشون به ثبت تو شناسنامه قد نداده)

حالا اینا به کنار، حتی اینکه برادرا همگی دخترای هفت هشت سال کوچیکتر از خودشونو گرفتند و برادر دومی دو تا زن داره و این در حالیه که دخترای ازدواج کرده شون همگی از شوهرهاشون چند سالی بزرگترند هم به کنار، نکته جالبِ این خونواده بزرگ و پرجمعیت اسم پدر مادرشونه.

مادره کمال و پدره نصرت!

توضیح بر عنوان نوشت: تا اومد اتاقم، بهم گفت: پرنسس! دیر که نکردم واسه ثبت نام؟ امروز تونستم شناسنامه هامونو بیارم

آقامون غیرتی نشه نوشت: همکارم خانومه... یه خانوم 12 سال بزرگتر از من که هنو مجرده.

اینو دیگه واسه چی گفتم، خدا عالمه

آرزوهای به سیاهی نشسته

چون بیش از حد غمگینه، در لفافه میگم

 

یک "های" عاشقانه

تقدیم به همه اونایی که دلشون خواست و ندارند!

چرا آدما وقتی میان که نباید بیان؟

نفله^* هم رفتنی شد..

و عجیبه که خوشحال نیستم!

عدسی پشت پای رئیس

چرای دوم نوشت: چرا آدما وقتی میرَن که نباید برَن؟

^{* رئیسم}

طعم گس یک بعدازظهر بارونی پاییز

ببین حتی باغبان پژی هم، وقتی برایم خرمالو میچید، تو را در کنار من حساب کرد.

تا این نارسها برسند، بیا

تغییر وارونه یک وبلاگ

دوستی تذکر دادند که بیشتر خوانندگان اینجا، به امید رویارویی با سیمرغی که در دامنه بلاگفا سنگ نوشته می نگاشت به این خونه سر میزنن و خوندن خزعبلات احساسی من برای یک مخاطب گمشده! براشون خوشایند نیست.

مام کلاهمونو قاضی کردیم دیدیم راست میگه بنده خدا

لذا پستهای بو دار حذف شد و زین پس فقط سیمرغ پژی که یار قدیم و آشنای شماست اینجا رو خواهد نوشت.

از دوستانی که کامنتهاشون در این تغییر، به ظاهر حذف شده پوزش طلبیده و اعلام میدارد که نظرات شما روی چشم ما جا داره، خودتون که دیگه بیشتر سرورید.